Artroplasti

Artroplasti hastalıklı ve fonksiyonlarını kaybetmiş bir eklemin cerrahi yolla yeniden şekillendirilmesi veya oluşturulmasıyla tekrar iş görebilir hale getirilmesidir.

Bu amaçla yapılan artroplasti cerrahi tipleri şu şekildedir:

1) Rezeksiyon artroplastisi: Hastalıklı eklem yüzü yada yüzleri çıkarılır. Sarsak eklem pozisyonunda bırakılır. Örneğin Girdlestone ameliyatında Kalça ekleminde Femur başı çıkarılır ve kapsülün iyileşmesiyle aksayarak ta olsa yürüme sağlanabilir. Yada Keller ameliyatında Halluks Valgus yada Halluks Rigidusta birinci falanksın proksimali çıkarılır.

2) İnterpozisyon artroplastisi: Rezeksiyonla birlikte eklem yüzleri arasına yumuşak bir doku getirilir. Örneğin El bileği kemiklerinden lunatumun avasküler nekrozunda hastalıklı kemik çıkarılır  ve yerine palmaris longus tendonu yumak yapılıp yerleştirilir.

3) Parsiyel endoprotez artroplastisi: Eklemin bir tarafı vücut içerisinde sürekli kalacak şekilde, eklem anatomi ve biyomekaniğine uygun malzemelerden yapılmış endoprotezle değiştirilir. Örneğin yaşlı hastaların Kalça kırıklarında femur üst ucunda kırılan kısım çıkarılır. Bunun yerine Femurun medullasına çimento ile veya çimentosuz protez kısmı yerleştirilir. Aynen femur başı büyüklüğündeki sferik kısmı Kalça eklemine redükte edilir. Böylece yeni oluşturulan eklem üstte kemik asetabulum altta protezli femur başı arasında iş görmeye devam eder.

4) Total endoprotez artroplastisi:Hastalıklı deforme olmuş eklemin her iki tarafı da değiştirilir. Örneğin Kalça eklemi artrozlarında femur başı çıkarılır. Asetabulum tarafı derinleştirilir ve buraya asetabuler parça yerleştirilir. Daha sonra femura femoral parça takılır. Femur protez başı asetabuler yuva içine redükte edilir ve Total endoprotezli eklem meydana getirilmiş olur. Bu şekilde total endoprotezler en çok Kalça ve diz ekleminde uygulanmaktadır. Ancak Omuz, dirsek, ayak bileği ve elde de total protezler yapılmaktadır. Ayrıca son yıllarda intervertebral disk protezleri uygulanmaya başlamıştır.

 

Kas ve İskelet Sistemi Tümörleri

 

Yumuşak doku tümörleri uzuv ve gövdenin her tür yumuşak dokusunda görülebilir (adale, yağ dokusu, bağ dokusu, damar, sinir). Yüzeyel olanlar kolayca belirlenebilirken vücut boşluklarına doğru büyüyen derin kitleler ancak belirli büyüklüğe ulaştıktan sonra ya da çevrelerindeki damar ve sinir gibi dokulara baskı yaptıktan sonra farkedilebilirler. Klinik muayene ile tespit edilmiş kitlelerde sadece görüntüleme yöntemleri ile tanı koyulup doğrudan cerrahi tedavinin uygulanması ne yazık ki zaman zaman uygulanabilen tartışmalıve büyük hatalara yol açabilen bir işlemdir.

En doğru yaklaşım küçük ya da büyük tüm kitlelerin bir iğne biyopsisi ile tanısını koyduktan sonra tedavi planlamasının yapılmasıdır.

Yumuşak doku tümörlerinin sınıflaması oldukça karmaşık ve hastalar tarafından anlaşılması güçtür. Önemli olan klinik tedavi yaklaşımları açısından tümörlerin sınıflandırılmasıdır. Bu açıdan yumuşak doku tümörleri selim, selim - agressif ve habis davranışlı olarak sınıflandırılabilirler.

Haritayı Büyütmek İçin Tıklayınız

Spor Yaralanmaları

Sporun zihin ve fizik yapıyı geliştirmekte olduğu her geçen gün daha iyi anlaşılmaktadır.

Bununla birlikte, bu yeni uğraşıda egzersize katılan kişiler organizmalarınrn toleransları üstüne çıkabilmektedir. Yeterince ön hazırfık yapmadan egzersizlerde aşırı zorlamalar dikkatin azalmasına, kazalara ve sakatlıklara. yol açabilir.

Sakatlanmanın daha ciddi boyutlara çıkmasını önlemek bakımından ilk yardım uygulamaları büyük önem taşımaktadır.
Bu gibi durumlarda son karar her zaman hekimin sorumluluğu altındadır. Ancak hekimin hastaya ulaşıp yardımcı olmasına kadar geçecek süre içinde ilk yardımın yapılması kaçınılmaz bir zorunluluktur.

KIRIKLAR

Nedeni: Dış kökenli fiziksel etmenler, düşme ya da çarpışmalar.
Özel Bulgular: Kırık olan tarafta yüklenme kapasitesi yitimi ve hareket sınırlılığı. Kırık bölgesinde görülebilecek ya da elle muayenede farkedilebilecek değişiklikler (şekil bozukluğu gibi) Bölgesel kanamaya bağlı olarak belirgin bir şişme dokunma ve hareketlerle birlikte şiddetli ağrı.


İlk Uygulamalar: En uygun malzeme ile kırığın tesbit edilmesi (atelleme) gerekmektedir. Ancak kırık uçlarının yanaştırılması (reduksiyon) yapılmaya çalışılmamalı ve en kısa süre içinde ilgili uzmana başvurulmafıdır. Bu arada kırık bölgesine soğuk uygulanabilir ve ağızdan ağrı kesiciler verilebilir. Uzman hekimin reduksiyonunu takiben kırığın iyileşmesi için alçılı tesbit yapılır.

Tedavi Sonrası: Kas kitlesi ve kuvvetin azalmasını engellemek için sistemli olarak , egzersizler yapılmalıdır. , Yük taşıyan taraf ve bölgelerde ödem oluşumunu engellemek için günde birkaç kez gel uygulanmalıdır.

Kas ve Kemik Sistemi Travmaları

Dıştan veya içten gelen zorlamalarla kemik dokusunda olan ayrılmaya veya kemiğin anatomik bütünlüğünün ve devamlılığının bozulmasına kırık denir. Kemikteki bozukluk ufak bir çatlaktan (fissür),bir veya bir çok kemiğin kırılmasına kadar olabilir. Kırığı yapan zorlama aynı zamanda kemiğin etrafındaki cilt, kas, tendon , ligament, damar, sinir ve organlarıda zedeleyebilir.

Kırığı oluşturan sebepler ile kırık lokalizasyonları yaş dönemlerine göre farklılıklar gösterir. Şöyleki , yeni doğan döneminde doğum travmaları, çocuklarda düşme, hırpalanma ve trafik kazaları, orta yaşta trafik ve iş kazaları ve ileri yaşlarda düşmeler ve tümoral olaylar kırık yapan başlıca nedenlerdir. Yeni doğanlarda en çok klavikula, femur cismi , humerus kırılır. Çocuklarda humerus suprakondiler kırıkları başta olmak üzere dirsek çevresi ve önkol kemikleri ile femur cismi en çok kırılır. Orta yaşta tibia, femur ve radius distali en çok kırılan bölgelerdendir. İleri yaşlarda femur boynu, trokanterik bölge, humerus proksimali ve radius distali en çok kırık görülen bölgelerdendir.